Օրերս լույս տեսավ հայ ականավոր պատմաբան Հարություն Թուրշյանի (1900-1978) «Հետսելջուկյան դարաշրջանի իրադարձությունները և «Սասունցի Դավիթ» էպոսը» մենագրությունը (կազմեց և պատրաստեց հրատարակության՝ Հ. Տ. Մարության, Երևան, Հեղինակային հրատ., 2013, 292 էջ), որը պատրաստ էր տպագրության դեռևս 1958թ.։

Նոյեմբերի 29-ին ամփոփվեցին «Շենացնենք մեր գյուղը» ՀԿ-ի կողմից հայտարարված «Ծխելն այլևս ժամանակակից չէ» խորագրով մի շարք մրցույթների, մարզական մրցաշարերի արդյունքները։

Մոսկվայում անցկացվող Երևանի օրերի մշակութային ծրագրի շրջանակում Կ. Ստանիսլավսկու անվան Երևանի պետական դրամատիկական թատրոնը Մոսկվայի Սվետլանա Վրագովայի «Մոդեռն» դրամատիկական թատրոնի բեմում ներկայացրել է «Ամենը վաճառքի» ներկայացումը: Ալեքսանդր Օստրովսկու ստեղծագործության հիման վրա բեմադրված ներկայացումը սիրո խճճված մի պատմություն է, որը կոմեդիան վերածում է տրագիկոմեդիայի: Թատերագետների հավաստմամբ 19-րդ դարավերջին գրված պիեսն այսօր էլ չի կորցրել իր թեմատիկ արդիականությունը:

Հայաստանի գրողների և կոմպոզիտորների միությունների համագումարների շուրջ բարձրացված աղմուկը գրեթե մարել է: Ճարտարապետներն ու թատերական գործիչները նույնպես հրավիրեցին համագումար, անհամեմատ անաղմուկ, բարձրացնելով մայրաքաղաքում, մարզերում և հենց միություններում առկա խնդիրները: Տարեվերջին համագումար է հրավիրելու նաև նկարիչների միությունը: Նկարիչների միության նախագահ ԿԱՐԵՆ ԱՂԱՄՅԱՆԻ հետ մեր զրույցը սպասվող համագումարի, նկարիչների միության գործելաոճի, դրական և բացասական փոփոխությունների, նաև սպասվող նորությունների մասին է:

ՀՀ Ազգային հերոս, Արցախի հերոս ՄՈՆԹԵ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆԸ նոյեմբերի 25-ին կդառնար 56 տարեկան: Այս տարելիցի առթիվ Օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնում մեր ազգի նվիրյալ նահատակի հիշատակը ոգեկոչելու էին հավաքվել հայ մշակույթի ամենապայծառ դեմքերն ու Մոնթեի անմահությունն իրենց հոգում փայփայող հայ հասարակությունը:

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է կինոբեմադրիչ, դերասան, սցենարիստ, պրոդյուսեր, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ ՎԻԳԵՆ ՉԱԼԴՐԱՆՅԱՆԸ:

Երբ անչափահաս տղան է փորձում նոթբուք գողանալ, նրան ձերբակալում են, իսկ երբ դպրոցի տնօրենն է գողանում` այն էլ տասը հատ, նրան ընդամենը խիստ նկատողություն են տալիս և ազատ արձակում: Այսինքն` անչափահաս տղայի դեպքում արարքը դիտվում է որպես գողություն, իսկ տնօրենի արարքը` սխալմունք, մինչդեռ պետք է հակառակը լիներ` հաշվի առնելով երեխայի տարիքը: Իսկ ինչո՞ւ մեր արդարամիտ իրավապահները տղայի հանցագործությունը չեն դիտում որպես անչափահասի անխելամիտ արարք, ինչո՞ւ նրան, ինչպես դպրոցի տնօրենին, խիստ նկատողությամբ բաց չեն թողնում: Որտե՞ղ է արդարությունը:

«Եվրատեսիլ» երգի միջազգային մրցույթն արդեն վաղուց չի փայլում օրիգինալությամբ: Դանիայի մայրաքաղաք Կոպենհագենում անցկացվելիք «Եվրատեսիլ-2014» մրցույթում բեմ հանելով Ավստրիան ներկայացնող տրանսվեստիտ, կանացի զգեստով ու մորուքով Կոնչիտա Վուրստ կոչեցյալ մարդակերպին` «Եվրատեսիլը» որևէ կերպ չի նպաստում իր տարտամ նկարագրի թարմացմանը։ Կասկածելի արտաքինի, վարքագծի ու սեռական կողմնորոշման տեր բազում արարածների ենք տեսել այդ մրցույթում վերջին տարիներին: Էլ չխոսենք հաղթողի դափնին իրենց ուսերին կրող երգիչներից շատերի որակի մասին: Այո, հիմա «Եվրատեսիլի» դռները լայնորեն բաց են մեր առաջ, բայց կցանկանա՞նք մենք մտնել այդ դռներից ներս ու զղջալ հերթական անգամ:

Եթե մեր ժողովրդի բարեգործության պատմությունը համեմատենք հայոց աշխարհի լեռների հետ, ապա կարող ենք ասել, որ գոյություն ունեն Մեծ ու Փոքր Մասիսների նման երկու գագաթներ: Մեծը Ալեքսանդր Մանթաշյանցն է, Փոքրը՝ պոլսահայոց անզուգական բարերար Հարություն Պեզճյանը: Այս անգամ կպատմենք մեծ Փոքրի մասին:

1826 թ. հուլիսի 8-ին Կ. Պոլսում սարսափելի հրդեհից հետո, երբ մոխրակույտի վերածվեց նաև փայտաշեն հայոց Մայր եկեղեցին՝ Գում-Գաբու թաղամասում, և հավատավոր ժողովուրդը զրկվեց հոգևոր պատվարից, այդ օրվանից պատրիարքի, ամիրաների, մտավորականների, հասարակ մարդկանց միակ փափագն էր այրված եկեղեցու տեղում Աստծո նոր, քարակերտ տաճար կառուցելը: Սակայն